​
Op deze pagina legt de band uit welke keuzes ze hebben gemaakt met betrekking tot de productie van deze tribute. Deze pagina hebben de drie bandleden samen geschreven en is vooral bedoeld voor de 'die-hard' The Police fans.
The Police is een bijzondere band in de pop historie. De band startte ooit in de punkscene in Londen. Echter. Sting, Andy Summers en Stewart Copeland bleken - in tegenstelling tot veel echte punkers- briljante muzikanten. De combinatie van hun karakters en muzikaliteit bracht iets geniaals voort dat de wereld nog nooit eerder had gehoord. Net als jullie zijn ook wij gegrepen door deze muziek en vinden het een eer deze te mogen spelen. Graag leggen we uit hoe we de zaken hebben aangepakt en wat ons heeft geïnspireerd.
​
We hebben allereerst veel tijd gestoken om de songs van The Police zo goed mogelijk te begrijpen. We hebben honderden uren aan documentaires (o.a. Everyone Stares- The Police Inside Out (Stewart Copeland) en Can't Stand Losing You - surviving The Police (Andy Summers) en live video's bekeken. Ieder nummer hebben we diepgaand geanalyseerd en uitgeplozen. Het werk van The Police zit vernuftig in elkaar. Ze gebruiken gecompliceerde akkoordenschema's, soms bijna onbegrijpelijke maatsoorten en excentrieke studio-effecten (zoals tape-echo's). Partijen zijn op de studiorecordings vaak ook meervoudig ingespeeld of gezongen. Daarnaast heeft The Police hun eigen werk live in vele verschillende versies uitgevoerd. Zowel 'punk' style -met bijna verdubbeling van het tempo- als meer symfonisch, zoals op de reünietour van 2007-2008. We hebben gekeken naar welke instrumenten, versterkers en effecten precies zijn gebruikt, welke opnametechnieken zijn toegepast en vooral hoe ze live de ingewikkelde nummers konden spelen.
​
​
Van alle bekeken concerten heeft de onderstaande uit februari 1979 de meeste indruk gemaakt. Dit was The Police in hun beginjaren, eigenlijk net voor hun grote internationale doorbraak. Stewart Copeland speelde nog op zijn kleine Tama Blue Metallic drumstel (met zijn beroemde Pearl snaredrum) en hun eerste plaat Outlandos d'Amour was net in november 1978 uitgekomen. Aardig detail; dit is de eerste keer dat ze 'Message in the Bottle' live speelden, dat nummer moest toen zelfs nog worden opgenomen! De geluidskwaliteit is door de BBC exceptioneel goed vastgelegd. Ze speelden alles zonder elektronische hulpmiddelen of achtergrondzangeressen, zoals ze later deden bij hun live concerten. De pure energie en vakmanschap is op deze video fenomenaal!
​
​
​
​
​
​
Verdere aanraders zijn alles van de (laatste) Synchronicity II Tour (1983) en de interviews van Jools Holland in de studio in Montserrat, bij de opnames van Ghost in the Machine (bekijk ook het legendarisch interview met drummer Stewart Copeland). Na alle analyses hebben we ervoor gekozen om de nummers zoveel mogelijk te spelen zoals het grote publiek ze ook kent en dat is de versie van de originele plaat. Hieronder de vijf platen van The Police, in volgorde van verschijnen.
​
​
​
​
​
​
Waar we keuzes hebben moeten maken voor wat betreft tempo, geluidsbeeld en energie hebben we vooral gekeken naar de laatste reünietour uit 2007/2008. 'Certifiable' is de officiële concertregistratie van deze tour en is adembenemend. Echter, de puristen zullen zien dat The Police gebruik maakt van extra zangsamples en soms een backing track. Daarnaast is een enorme hoeveelheid techniek gebruikt om The Police zo ongemeen goed te laten klinken. Zie hieronder een bekende clip van het openingsnummer van deze concertreeks.
​
​
​
​
​
​
Zoals aangegeven, The Police is een unieke band, ontstaan door drie fenomenale muzikanten. Er zijn op het internet talloze pagina's gewijd aan waarom Sting, Stewart en Andy nu zo bijzonder waren en wat hun 'speciale' onderlinge dynamiek was. Om kort te gaan, naast een zeer begaafde muzikant is Sting (Gordon Sumner) vooral een van de beste 'componisten' van deze tijd, iets dat hij in zijn periode met The Police heeft ontwikkeld. De eerste magische hit 'Roxanne' schreef hij op de trap toen hij logeerde bij Andy Summers, na een bezoek aan Parijs in 1977. Daarnaast maakt zijn unieke hoge zanggeluid dat je Sting uit duizenden herkent. Andy Summers gebruikte als rockgitarist vooral veel invloeden uit de jazzwereld. Daarmee wist hij veel excentrieke akkoorden te spelen, die daarvoor nauwelijks in popmuziek werden gebruikt. Hij is niet virtuoos in zijn spel, maar wel uniek in creativiteit, geluid en kundigheid. Drummer Stewart Copeland wordt door vele bekende drummers genoemd als hun grootste inspiratie (Rolling Stone Magazine, top-100 drummers of all time- plaats 10). Copeland speelde destijds met een energie, timing en 'feel' die in die combinatie nog nooit door enige drummer was gespeeld. Tot slot zorgde de onderlinge strijd en competitie ervoor dat de muzikanten het beste (en soms het slechtste) bij elkaar naar boven haalden. Dat maakt (voor velen) deze jaren 1976-1984 de mooiste tijd uit de pophistorie.
Voor het creëren van de precieze The Police sound hebben we de volgende keuzes gemaakt:
​
-
We spelen -net als The Police- met een driemans formatie. Dit gaf voornamelijk uitdaging op het gebied van onze 'Sting'. Uiteindelijk hebben we in Anton Arema iemand gevonden die zowel de baspartijen kan bassen en de hoge zangpartijen van Sting kan zingen. En ook nog eens tegelijk (en dat is niet eenvoudig!)
-
Alle muzikanten zingen. In de beginjaren van The Police zongen alle bandleden. Later (vanaf 1980) is The Police -tot teleurstelling van sommige fans- voor de achtergrondzang bij live optredens overgestapt naar een ingehuurd dameskoortje. Bij de reünietour heeft The Police gebruik gemaakt van samples (de meeste niet op 'time code', maar dynamisch 'off stage' ingestart. De zangpartijen zijn hoog, meerstemmig en vaak complex. Dat is best een uitdaging, onze drummer heeft daarvoor speciaal zangles :-).
-
We gebruiken zoveel mogelijk dezelfde instrumenten. Er zijn op het internet uitgebreide studies van de instrumenten, effect apparatuur en versterkers die The Police door de jaren heen heeft gebruikt. We kiezen om deze zoveel mogelijk (maar dan wel vaak in moderne versies, zoals echo effecten of gitaar synthesizers) te gebruiken. Daarnaast maken wij gebruik van een MOOG Taurus (bespeeld door gitarist Barth) voor de sub-laag bastonen, zoals Sting deze ook live gebruikt. Tevens beschikt de drummer over een van de 50 originele Tama 'Stewart Copeland' kits die voor de reünie tour van 2007/2008 zijn gemaakt. Met dezelfde vellen, bekkens en zelfs microfoons. Tevens maken we bij grote optredens gebruik van een klein 'percussie-rack', zoals ook Copeland in die tour gebruikte. Met dit alles wordt het kenmerkende The Police geluid zoveel mogelijk benaderd.
-
Voor enkele nummers maakte The Police live gebruik van een backing track. Om het geluid van The Police te benaderen - zonder extra muzikanten in te zetten- hebben wij besloten dit ook te doen. Bijvoorbeeld bij het intro van 'King of Pain' (piano en marimba), 'Spirits in the Material World' (synthesizer) en de piano's en de steeldrums bij 'Every Little Thing She does is Magic'. Daarnaast roept de drummer af en toe een kort effect (bijv. piano noot in intro 'Hole in my life' of geluid (bijv.background noise in einde Walking on the Moon') aan via een Roland sample pad.
​
We hebben ieder nummer met zorg en aandacht en liefde voor The Police ingestudeerd. Wat is de beste toonsoort? Welk tempo heeft het nummer live nodig? Hoe raken we de kern van wat The Police zo bijzonder maakt? We merkten ook dat met vaker live spelen we de nummers steeds meer in geest en energie gingen benaderen. Ja, we zijn trots op wat er staat.
​
Wat zijn onze favorieten? Tja, dat verandert door de tijd. 'Message in the Bottle' is natuurlijk de meest iconische song waar eigenlijk alles in zit. 'King of Pain' was een van de zwaarste uitdagingen om goed te laten klinken, maar inmiddels spelen we deze song met plezier. Het is lastig om een favoriet te kiezen. 'Walking on the Moon' is qua geluidsbeeld te gek. Synchronicity II heeft enorm veel power. Maar als we moeten kiezen worden dat 'Driven to tears' en het (minder bekende) 'Hole in my Life' van hun eerste LP Outlandos d'Amour.
​
Eerlijk gezegd, The Police spelen en het precies zo laten klinken is niet makkelijk. Een uitdaging van het hoogste niveau. Maar we hopen dat onze noeste inspanningen leiden tot een herbelevenis van die bijzondere muziek - en energie en sound- uit de begin jaren tachtig. Graag zien wij jullie bij een van onze optredens!
​
The Policed
Anton, Barth, Kees
​
​
​
